Op Hemelvaartsdag, 18 mei, 1939 werd de Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Hulsberg opgericht. Na de fusie in 1971 met buurvereniging Aalbeker Boys, ging de vereniging verder als Sport Vereniging Hulsberg. En deze vereniging viert dit jaar haar 80 jarig bestaan.
De voorlopers
Wanneer de eerste voetbal in Hulsberg rolde is moeilijk te achterhalen. Wel is bekend dat RKVVH enkele voorlopers kende. In 1919 werd de eerste voetbalclub opgericht: Blauw-Wit. Een weiland tussen de Wijnandsraderweg en de Provinciale weg deed dienst als speelveld. Een jaar later verdween Blauw-Wit weer, door een schuld aan de bond. De Aalbeek Traplust Combinatie was de tweede georganiseerde vereniging, een vermoedelijke samenwerking tussen twee clubs uit Aalbeek en Arensgenhout. Het speelveld lag in Aalbeek, het kleedlokaal in Hulsberg. Op 14 november 1923 verdween ook ATC met een schuld aan de bond. Traplust uit Arensgenhout bleef voortbestaan, als ongeorganiseerde vereniging.
De Zwaluwen was de derde georganiseerde vereniging in Hulsberg. 1924 gingen zij competitie spelen. Het speelveld bevond zich aan de Bosscherweg en de kleedlokalen in Aalbeek. Tot en met het seizoen 1931/1932 ging het goed, maar toen werden ook zij met een schuld door de bond geroyeerd. Een seizoen later mocht de Aalbeekse Voetbal Vereniging een poging wagen. Het speelveld lag aan de Mesweg, een jaar later verhuisden ze naar de Provinciale weg. Dit speelveld werd feestelijk in gebruik genomen op 9 september 1934. De wedstrijd moest echter wat uitgesteld worden, omdat de doelpalen spoorloos waren verdwenen. Weer een jaar later verhuisde het speelveld naar de Zandweg (Klimmenerweg). Het kleedlokaal was toen aan het Wilhelminaplein (Plein BII). Seizoen 1938/1939 bleek het laatste seizoen voor AVV.
De oprichting
Zoals zo vaak ontstaan de beste ideeën in de kroeg. Op Hemelvaartsdag 1939 werd in het café van Mon v.d. Broeck aan Plein BII gesproken over de oprichting van een nieuwe voetbalclub. Men was er al snel uit en een bestuur was direct geformeerd: voorzitter H. Habets, P.H. v.d. Broeck als secretaris/penningmeester en de heren H. Dreessen, H. Kelderman en H. Slechtriem. Als goede katholieken was de naam geen probleem: Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Hulsberg. Het bestuur ging direct naar de Zandweg, waar een geschikt terrein werd gevonden om te gaan spelen: de weide van de heer Huijts oftewel de Huijts-wei. Snel waren de afspraken gemaakt en terug in het café werd geproost op de nieuwe vereniging. Het eerste tenue bestond uit een oranje/zwart shirt en zwarte broek.
De bal rolt
Twee weken na de oprichting nam RKVVH deel aan een toernooi in Wijlré. Het toernooi werd zowaar gewonnen, waardoor de eerste prijs een feit was. In seizoen 1939/1940 werd met de rechten van AVV deelgenomen aan de competitie, in de overgangsklasse. Het kampioenschap werd direct behaald. De titel had echter geen waarde, omdat de competitie tot noodcompetitie werd uitgeroepen. Door de naderende oorlog kon geen volledige competitie worden afgewerkt.
Een seizoen later moest op bevel van de bezetter de Rooms Katholieke Limburgse Voetbal Bond opgaan in de Limburgse Voetbal Bond, onderdeel van de KNVB. Veel Rooms Katholieke voetballers stopten toen uit protest.
De splitsing
De toenemende belangstelling voor voetballen en de drang om in het 1e elftal te spelen, zorgde voor verdeling binnen de vereniging. In juni 1940 werd wederom aan Plein BII, maar nu in café Muijlkens, de Hulsbergse Boys opgericht. Niet alleen de kleedlokalen lagen naast elkaar, ook de voetbalvelden lagen op een steenworp afstand. Het veld van Hulsbergse Boys lag iets verder aan de Zandweg, nabij de toenmalige bushalte, ter hoogte van het huidige viaduct. Door het hoogteverschil kreeg het veld de bijnaam 'De Schotel’. Twee jaar later verhuisde de club naar de Bosscherweg in Aalbeek, het oude speelveld van De Zwaluwen, ook de 'Bergwei' genoemd. Dit was ook de reden om de naam uiteindelijk te wijzigen in Aalbeekse Boys.
De eerste successen
In seizoen 1942/1943 kon RKVVH al uitkomen met twee elftallen. Een seizoen later zorgde het tweede elftal voor het eerste officiële kampioenschap voor RKVVH. De promotiewedstrijden leverden helaas niet het gewenste resultaat op. Wel werd de huldigingswedstrijd tegen het eerste elftal gewonnen met maar liefst 4-0. Het seizoen erna wijzigde natuurlijk een en ander in de samenstelling van de selecties.
In seizoen 1944/1945 werd er al een derde team ingeschreven. Dit seizoen stond ook de eerste wedstrijd tegen Walram uit Valkenburg op het programma. Deze strijd zou uitgroeien tot dé derby waar heel Hulsberg nog altijd naar uitkijkt. De Aalbeekse Boys schreven dit seizoen al een tweede team in.
In seizoen 1945/1946 werd het eerste elftal kampioen na een 3-0 overwinning op Vilt. De promotiewedstrijden tegen Thorn en Limbricht waren succesvol, waardoor RKVVH promoveerde naar de 4e klasse. Het eerste seizoen in de 4e klasse was meteen succesvol. RKVVH eindigde samen met Berg bovenaan. De beslissingswedstrijd in Valkenburg werd gewonnen, waardoor promotie naar de 3e klasse een feit was.
De jaren '50
In het seizoen 1949-1950 vond de derby plaats tussen RKVVH 2 en Aalbeker boys 1. Met maar liefst 6-1 wonnen de Boys en legden daarmee beslag op het kampioenschap in de tweede klasse LVB, wat resulteerde in een flink feest. Drie weken later werd de eindstand echter aangepast door de KNVB. Speler M. van Spanje was onrechtmatig uitgekomen voor Aalbeker Boys, hij was nog speler van RKVVH. Na een diepgaand onderzoek en het afleggen van foutieve verklaringen werd het kampioenschap toegewezen aan SCKR en volgde een schorsing voor bijna het gehele eerste elftal en het bijna voltallig bestuur, waarvan enkelen zelfs levenslang. Aalbeek had geen kampioen en geen eerste elftal meer. Gelukkig wist Aalbeker Boys deze tegenslag te overwinnen en kon men zelfs weer met twee elftallen deelnemen aan de competitie.
Vanaf seizoen 1951/1952 vertrok RKVVH met stille trom van het speelveld aan de inmiddels Klimmenerweg, naar de Wissengrachtweg. 'De Paumbroek' van de heer Backbier werd geschikt gemaakt als voetbalveld. Er werd ook een kleedlokaal gerealiseerd, wat voor die tijd vrij uniek was. De openingswedstrijd werd onder toeziend oog van burgemeester Kerckhoffs gespeeld tegen RKSVB uit Ubachsberg.
In ditzelfde seizoen mocht Aalbeekse Boys zich dan uiteindelijk toch kampioen noemen. In seizoen 1952/1953 mocht ook het derde elftal zich voor de eerste keer tot kampioen kronen.
Seizoen 1953/1954 was bijzonder te noemen: RKVVH startte met de jeugdafdeling. Ook werd een vierde seniorenelftal ingeschreven. De Aalbeekse Boys verging het een stuk minder goed. Vele spelers stopten, voornamelijk vanwege de leeftijd. Met pijn en moeite wist Aalbeekse Boys het hoofd boven water te houden.
Tijdens het seizoen 1955/1956 kwam het eerste jeugdsucces voor RKVVH. De A-jeugd werd kampioen, voor Walram en RVU. Ze herhaalden dit een seizoen later.
Tijdens het seizoen 1957-1958 kreeg RKVVH haar eerste supportersclub onder leiding van G. Laeven. Het eerste elftal werd kampioen omdat naaste rivaal Berg in Lemiers verloor. De hierop volgende promotiewedstrijden werden een succes en promotie naar de derde klasse was een feit. In ditzelfde seizoen wist Aalbeker Boys een beslissingswedstrijd tegen Klimmania met 1-0 te winnen en promoveerde weer naar de eerste klasse LVB. De huldigingswedstrijd tegen RKVVH werd echter met 4-1 verloren.
De jaren '60
Begin 1960 gingen de eerste stemmen op voor het aanleggen van nieuwe speelvelden, waar behalve RKVVH ook Aalbeker Boys terecht zou kunnen. Voor de Boys liepen deze plannen op niets uit. Voor RKVVH ging in 1961 de eerste spade in de grond op een veld gelegen aan de Mesweg. De Boys hadden inmiddels een nieuw home gevonden aan de Nieuwenhuisstraat achter het clublokaal Hendricks. Er volgde nu een aantal jaren van betrekkelijke rust bij beide verenigingen. Aalbeker Boys kreeg in 1962 een pupillen-elftal en er werden twee autobussen aangekocht die als kleedruimte dienst moesten doen. Het tweede team van de Boys werd via een overwinning op Amicitas kampioen en promoveerde naar de tweede klasse LVB.
In 1963 werd bij RKVVH de jeugdafdeling uitgebreid met een D en E team, waardoor er vanaf 8-jarige leeftijd gevoetbald kon worden. Op 1 september werd het nieuwe speelveld plus een oefenhoek in gebruik genomen.
Dat RKVVH al meer was dan een voetbalvereniging bleek uit de eerste revue-avond die werd georganiseerd in februari 1964. De revue zou uitgroeien tot een begrip in Hulsberg.
Op 7 mei 1964 werd het eerste elftal kampioen onder leiding van trainer Ceulemans. Het 25-jarig bestaan werd zo nog meer kleur gegeven.
In 1965 vierde Aalbeker Boys haar zilveren jubileum. In datzelfde jaar was RKVVH gereed met de bouw van een kleedlokaal.
In 1967 moest RKVVH na twee degradatiewedstrijden tegen IVS degraderen en keerde terug naar de vierde klasse. In Aalbeek werd een damesteam opgericht, als eerste vereniging in de verre omtrek, en het eerste team van Aalbeker Boys wist op Hemelvaartsdag 1967 de felbegeerde promotie naar de vierde klasse KNVB te bewerkstelligen via een 2-1 overwinning op Sanderbout. Aalbeek vierde groot feest.
In september traden de veteranen toe tot de RKVVH-familie en op 15 oktober vond de officiële oprichting plaats van een handbalclub die onderdeel van RKVVH was.
Na de degradatie werd RKVVH direct weer kampioen in seizoen 1967/1968 onder trainer Pisters. De kampioenswedstrijd werd memorabel door het uitvallen van de scheidsrechter. Zijn zwager nam het fluitje over, waardoor RKVVH toch nog feest kon vieren. Dit seizoen stonden RKVVH en Aalbeker Boys voor het eerst officieel in competitieverband tegenover elkaar. RKVVH won beide wedstrijden. Door de promotie naar de KNVB klasse, werd het speelveld in Aalbeek afgekeurd omdat het te klein was. Aalbeker Boys speelde uiteindelijk haar wedstrijden op het veld van RKVVH.
Voor aanvang van het seizoen 1969/1970 hebben zich de handbaldames afgescheiden en gingen ze verder onder de naam Filarskis. Aan het einde van dit seizoen werden voor het eerst jeugdtoernooien georganiseerd voor alle categorieën: A-B-C-D en E. De toernooien werden een groot succes.
De fusie
Tijdens het seizoen 1970/1971 degradeerde Aalbeker Boys naar de eerste klasse LVB. Gedurende dit seizoen kwamen ook de gesprekken op gang voor een fusie. Initiator was burgemeester Kengen. Hij vond 'twee voetbalclubs in zijn gemeente een ontoelaatbare verspilling van geld, overheidsmiddelen en voetbaltalent'.
Bij RKVVH waren hierover weinig tot geen problemen en was er vrij snel een akkoord. Bij de Boys dienden twee stemmingsronden plaats te vinden alvorens deze fusie een feit was. Na ruim dertig jaar concurrentie tussen Aalbeker Boys en RKVVH was er nu eindelijk weer één voetbalclub in Hulsberg. De fusie kwam officieel op 7 juli 1971 tot stand.
De naam was vrij snel gevonden: Sport Vereniging Hulsberg was een naam waar ieder vrede mee kon hebben. De clubkleuren, geheel naar het gemeente wapen, werden geel, rood en groen.
Het eerste bestuur van SV Hulsberg bestond uit voorzitter H. de Esch, secretaris J. Muys, penningmeester H. Wouters, tweede secretaris J. Gijzen, J. Erven, E. Backbier, H. Muys, J. Gerards, A. Noteborn, H. Habets, W. Meex, J. Jacobs en T. Zieverink.
Sportcomplex Hulsberg
Parallel met de fusie liep de reconstructie van het sportcomplex. Het bestaande complex werd uitgebreid met twee speelvelden, een oefenhoek en twee tennisbanen. Op 8 augustus 1971 waren alle werkzaamheden voltooid en kon burgemeester Kengen het officieel openen. Drie parachutisten zorgden voor een sensationele opening door de wedstrijdbal vanuit de lucht te brengen. Het eerste doelpunt werd gemaakt door Remy Vaessen, die later voorzitter zou worden.
De jaren '70
Dat deze fusie naar voetbalsucces zou leiden werd snel duidelijk. In seizoen 1972/1973 werd SV Hulsberg kampioen onder trainer Muysers en promoveerde naar de tweede klasse KNVB. Nog nooit had men in Hulsberg zo hoog gespeeld.
Door de KNVB werd in het seizoen 1973/1974 de Hoofdklasse voor amateurs ingevoerd, met als gevolg dat de eerste vier geplaatste teams zouden promoveren naar de eerste klasse. SV Hulsberg eindigde als tweede achter KEV en dus was de eerste klasse een feit.
Deze promotie bracht ook zijn problemen mee: op aandrang van diverse leden diende een nieuw bestuur te komen. Giel Heiligers werd voorzitter en was animator van de uitbreiding van de kleedaccommodatie en bouw van de kantine met keuken. De kantine werd op 25 augustus 1974 in gebruik genomen, waarbij burgemeester Kengen het eerste glas bier tapte.
Hoewel het tweede elftal tijdens het seizoen 1974/1975 het kampioenschap behaalde, bleek dat alle perikelen toch funest waren voor het eerste team. Het degradeerde terug naar de tweede klasse KNVB. Inmiddels onderging het sportpark een algehele renovatie. Niet alleen de voetbalvelden maar ook de tennisbanen en handbalvelden werden op de schop genomen. Na twee jaar zich gehandhaafd te hebben, degradeerde het eerste team in 1977 naar de derde klasse. Aan het seizoen 1978-1979 werd met 5 seniorenelftallen en 8 juniorenelftallen deelgenomen. Het eerste team kon zich niet handhaven en degradeerde naar de vierde klasse terwijl het tweede naar de tweede klasse degradeerde. En dat terwijl het veertigjarig jubileum gevierd werd.
De jaren ’80
Op 25 juni 1980 kreeg de SV Hulsberg-familie een uitbreiding: een afdeling zaalvoetbal werd opgericht en beschikte bij oprichting over 33 leden. Deze jaren beleefde SV Hulsberg enkele moeilijke seizoenen, met als dieptepunt seizoen 1987-1988. Degradatie naar de afdeling Limburg stond lang voor ogen. Na de winterstop en onder leiding van oud speler W. Rouwette werd alsnog het vege lijf gered.
Op 8 september 1980 werd een nieuwe supportersclub opgericht, het huidige Geel-Rood. In 1981 werd wederom de kleedaccommodatie uitgebreid. Tevens kreeg men de beschikking over een massageruimte en een bestuurskamer. In seizoen 1987/1988 kreeg SV Hulsberg een damesteam in haar gelederen. Aanvankelijk konden zelfs twee elftallen van start gaan. Dit bleek echter vrij snel te hoog gegrepen.
1989 stond in het teken van een halve eeuw SV Hulsberg: het werd een daverend feestweekend, met een optreden van de Nederlandse Rijkspolitiekapel. Arie Pieneman werd als nieuwe trainer benoemd. Hij werd met Aalbeker Boys in 1968 kampioen en dus vierde klasser.
De jaren ’90
Na 17 jaar keerde Hulsberg onder leiding van trainer Isenborgh in seizoen 1990/1991 terug naar de derde klasse. Er was een beslissend treffen voor nodig. Op het veld van Caesar, voor 1.500 toeschouwers, velde Maurice de Heus in de tweede verlenging het vonnis over rivaal Amicitas. Met een 2-1 zege werd een daverend feest gevierd.
Na het kampioenschap volgde, mede door een versterkte degradatie van 3 clubs, weer direct degradatie naar de vierde klasse.
Na 18 jaar stelde Giel Heiligers zijn functie beschikbaar en vond hij in 1992 in oud-speler en aanvoerder Remy Vaessen een energiek opvolger. Het belangrijkste nieuws uit 1995 was de opening van de tribune, die grotendeels met eigen mensen was verwezenlijkt. Op 27 augustus werd deze met een groots feest in gebruik genomen en speelde Hulsberg een wedstrijd tegen een selectieteam uit Groot Nuth.
De jaren ’00
Het zou tot het seizoen 1999/2000 duren voordat SV Hulsberg weer kon feesten. Onder Hans Zuidersma werd promotie net misgelopen, maar met Robert Cox was het raak. Na een gevecht met Sylvia werd de titel gepakt. Weltania werd thuis met 4-1 geklopt en Hulsberg was wederom derde klasser. Het seizoen dat volgde, leverde direct weer een promotie op. Via de nacompetitie werd uiteindelijk de tweede klasse bereikt. Sportief een ongekend succes, maar voor de vereniging werden het zware tijden. Er kwam onrust binnen de club, niet op de laatste plaats door het vreemdelingenlegioen dat werd binnengehaald in die tijd. Hulsberg degradeerde direct weer naar de derde klasse.
Na 10 jaar voorzitterschap, waarin er veel werd bereikt, maakte Remy Vaessen als voorzitter plaats. Paul van Vilsteren volgde hem in 2003 op. Max Ruwette kreeg het eerste elftal onder zijn hoede. De eerste periode in de derde klasse was nog een prooi voor Hulsberg, maar het verval zette verder in. Degradatie werd nog net ontlopen, maar het seizoen dat volgde verliep teleurstellend. In de winter maakte Max Ruwette plaats voor Ronnie Crommen. Degradatie was ondanks de wissel een feit.
In 2004 werd voor de eerste keer het Beachvoetvolleybaltoernooi georganiseerd. Een daverend succes, dat vijf jaar lang kon duren. De zesde editie viel letterlijk in het water, waarna de gemeente niet meer bereid was behulpzaam te zijn. Het 65-jarig jubileum werd een groot succes, mede door het door Math Huijts bedachte Mansluujkiene. Als eerste prijs werd een kuub zand direct na de bekendmaking bij Bob Rajh op de oprit gestort.
Seizoen 2004/2005 begon voortvarend en Hulsberg waande zich lang koploper. Na de winterstop werden de punten verspeeld en volgde een tweede plaats. Crommen stapte op en Arko Klerk werd aangesteld. Een mislukt seizoen zou volgen, ondanks een nieuw meidenteam en het kampioenschap van het tweede elftal. Hulsberg degradeerde naar de vijfde klasse.
Bestuurlijk vond er ook een wisseling plaats. Maiko Knarren volgde Paul van Vilsteren op in 2005. Hij moest proberen Hulsberg weer in de lift te krijgen. In 2006 kreeg de kantine, door inspanningen van selectie- en A-jeugdspelers, een opknapbeurt.
In seizoen 2006/2007 ruimde ook Arko Klerk al snel het veld. Speler Richard Hermans maakte het seizoen af. In 2007/2008 werd Henny Heuts aangesteld als trainer. Ook Heuts maakt al snel plaats, waarna trainer van het tweede Martin Rouette hem opvolgde. Rouette houdt Hulsberg in de vijfde klasse: een klein succes met het 70-jarig jubileum. Het tweede elftal degradeert, terwijl het nieuw opgerichte derde elftal met glans kampioen wordt in de zesde klasse. Ook het 70-jarig jubileum is een groot feest. Wir Sind Spitze! debuteert als kersverse Hulsbergse band en het Mansluujkiene krijgt een passend vervolg.
Maiko Knarren geeft, net als de meeste overige bestuursleden, in 2009 aan te stoppen. Na een lange zoektocht wordt Werner Colaris bereid gevonden het stokje over te nemen. Martin Rouette wordt uit zijn taak ontheven en Ger van der Wijst wordt aangesteld voor betere tijden.
De jaren '10
Het nieuwe decennium kent een slechte start. Blessures, schorsingen en veel jeugd bleken geen goede combinatie. Degradatie naar de zesde klasse is een feit. Eigenlijk SV Hulsberg onwaardig, maar waar. Er kan in elk geval gebouwd worden aan de toekomst. Financieel zit de club ook in zwaar weer. Met enkele ludieke acties, waaronder de kortingsactie, wordt geld in kas gebracht.
In 2011/2012 vindt de gekoesterde promotie naar de vijfde klasse plaats via de nacompetitie. Met veel eigen jeugd lijkt de weg omhoog ingeslagen. 2012 staat ook in het teken van de eerste editie van Math Huijts Kèrmes Maondig, toen nog Kirmis Maondig. Een langgekoesterde wens van Math Huijts ging in vervulling met een heus 'open air'-evenement voor heel Hulsberg.
Het seizoen erop volgt echter onnodige degradatie naar de zesde klasse. Een enorme domper, zeker omdat SV Hulsberg haar langverwachte vernieuwde complex in gebruik mag nemen. In zeer winterse omstandigheden, waarbij de wedstrijden worden afgelast, vindt in maart 2013 de opening plaats. Een negen jaar durende traject wordt zo afgesloten.
SV Hulsberg toont veerkracht en promoveert rechtstreeks door een tweede plaats. Zo wordt het 75-jarig jubileum in 2014 flink opgefleurd. Nieuw tijdens dit jubileum is de Zeepkistenrace die wordt georganiseerd. Een spectaculaire dag zou het gevolg zijn.
Ger van der Wijst neemt afscheid en Maurice Ubags neemt het trainerschap over vanaf seizoen 2014/2015. Eind 2014, wordt het kunstgrasveld in gebruik genomen. Uiteindelijk promoveert Hulsberg naar de vierde klasse. Op voorhand niet helemaal verwacht, maar door het opdoeken van de zesde klasse waren er extra promotieplaatsen. Mister SV Hulsberg Roland Leunissen scoort tijdens zijn laatste wedstrijd, de promotiewedstrijd, het laatste doelpunt voor SV Hulsberg: 8-0.
In de seizoenen die volgen blijft Hulsberg een sterke ploeg in de vierde klasse. De nacompetitie wordt enkele keren bereikt, maar een promotie zit er niet meer in. Wie weet hoe SV Hulsberg dit seizoen nog kan afsluiten, al is een kampioenschap niet meer haalbaar.
SV Hulsberg nu
Waar SV Hulsberg deze eeuw zware tijden kende, is met name het laatste decennium de weg omhoog ingezet. Er staat een zeer gedegen organisatie, het financieel beleid is flink in orde en sportief worden de vruchten geplukt van de ingeslagen weg met eigen jeugd. De overige elftallen, van allerkleinste jeugd tot de veteranen, zijn allemaal vertegenwoordigd. Door de renovatie van de tennisvelden, is ook het B-veld volledig vernieuwd. Hopelijk wordt dit na enig uitstel dit jaar in gebruik genomen.
SV Hulsberg bloeit en groeit. En dat allemaal door de vele mensen die de vereniging een warm hart toedragen. Zonder iedereen, geen SV Hulsberg. SV Hulsberg: dat zeen v’r allemaol.
* Deze tekst is met grote zorg samengesteld door Jo Huntjens, Math Vliegen en Stan Pinkaarts, waarvoor dank!
